SLE โรคแพ้ภูมิตัวเอง

Systemic Lupus Erythematosus (SLE) หรือโรคลูปัส เป็นโรคที่เกี่ยวกับความผิดปกติของระบบภูมิคุ้มกัน โดยทำงานต่อต้านเนื้อเยื่อของตัวเอง และทำให้เกิดการอักเสบในอวัยวะตามมา โดยระดับความรุนแรงจะแตกต่างกันออกไป

ปัจจัยเสี่ยง

ปัจจัยที่อาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเป็นโรคแพ้ภูมิตัวเอง SLE ได้แก่ :

เพศ : โรคลูปัสพบได้บ่อยในผู้หญิง

อายุ  : แม้ว่าโรคลูปัสจะส่งผลกระทบต่อคนทุกวัย แต่ส่วนใหญ่มักเกิดในผู้หญิงวัยเจริญพันธุ์

เชื้อชาติ : โรคลูปัสพบได้บ่อยในชาวแอฟริกันอเมริกัน ฮิสแปนิก และชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย

โรคแพ้ภูมิตัวเอง SLE เกิดจากสาเหตุใด?

สาเหตุของการเกิดโรคแพ้ภูมิตัวเองนั้น สามารถเกิดได้จากหลายสาเหตุร่วมกัน เช่น

• พันธุกรรม
• ปัจจัยทางสภาพแวดล้อม เช่น แสงแดด (รังสีอัลตราไวโอเลต) ความเครียด
• การติดเชื้อไวรัสหรือเชื้อโรคอื่นๆ
• การใช้ยาบางตัว เช่น Methyldopa, Procainamide, Hydralazine, Isoniazid, Chlorpromazine เป็นต้น

ลักษณะอาการที่พบได้บ่อย

ผู้ป่วยอาจจะมีอาการเป็น ๆ หาย ๆ และอาการของโรคก็จะแตกต่างกันไปในแต่ละคน โดยมีลักษณะอาการทั่วไป เช่น

• มีผื่นแดงที่ใบหน้า หรือบริเวณที่โดนแดด
• ปวดข้อมือ ข้อนิ้วมือ 2 ข้าง
• ขาบวม
• ผมร่วง
• มีแผลที่เพดานปาก
• ไตอักเสบ ปัสสาวะมีเลือดปน หรือมีฟองมากผิดปกติ
• มีการอักเสบของปอดหรือหัวใจ
• เกิดภาวะโลหิตจาง เม็ดเลือดขาว หรือเกล็ดเลือดต่ำ
• มีอาการทางสมอง ทำให้ชัก

การวินิจฉัยโรคแพ้ภูมิตัวเอง SLE

แพทย์เฉพาะทางจะทำการประเมิน และตรวจทางห้องปฏิบัติการ รวมถึงทำการตรวจเลือดที่เกี่ยวกับระบบภูมิคุ้มกัน (Antinuclear antibody หรือ ANA) เพื่อสรุปผลการวินิจฉัย และทำการรักษาให้ตรงโรคต่อไป

การรักษา

โรคแพ้ภูมิตัวเอง (SLE) เป็นโรคเรื้อรังจึงต้องรักษาระยะยาว โดยจะต้องรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอถึงแม้จะเป็นช่วงที่ไม่มีอาการก็ตาม โดยแพทย์จะเป็นผู้ประเมิน และวางแผนการรักษา การเลือกใช้ยาให้เหมาะสมนั้นจะขึ้นอยู่กับความรุนแรงของโรค ยาที่ใช้ในการรักษา เช่น ยาปรับภูมิคุ้มกัน ยากดภูมิคุ้มกัน หรือกลุ่มยาสเตียรอยด์แล้วแต่กรณี

วิธีดูแลตัวเองของผู้ป่วยโรคแพ้ภูมิตัวเอง SLE

1. นอนหลับให้เพียงพอ
2. ควบคุมความเครียด
3. เลี่ยงการออกแดด หากต้องออกแดดควรสวมใส่เสื้อผ้าที่ป้องกันแดด และทาครีมกันแดดที่มีค่า SPF มากกว่า 55
4. หลีกเลี่ยงการติดเชื้อด้วยการทานอาหารที่สะอาด
5. ทานยาตามที่แพทย์สั่งเสมอ